ویژگی های فنی جدید ایزو برای فعالیتهای مهندسی عمرانی سبز

پروژه های ساخت و ساز مانند راه سازی، پل سازی، ساخت آبراه و سد و فعالیتهای مهندسی عمرانی از ویژگیهای مناظر اطراف ما به شمار می آیند و هر یک انبوهی از نگرانی ها را به دنبال خود دارند. با این وجود اگر صنعت ساخت و ساز مسئولیت بخش عمده ضایعات و آلودگی ها را بر عهده داشته باشد، از سویی دیگر به عنوان بزرگترین کارفرمای صنعتی نیز شناخته می شود. به همین دلیل، به عنوان عامل کلیدی در اقتصادهای ملی، بخش ساخت و ساز ظرفیت ارایه راه حل هایی جهت مشارکت در توسعه پایدار را دارد.

کارهای عمرانی ساختمانهای عظیم، کارخانه های صنعتی یا مجتمع ها دارای تاثیرات چشمگیر زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی - سه ستون توسعه پایدار – هستند و نقش آفرینان این حوزه باید راهبردهای برخورد با این چالشها را تدوین نمایند.

شیوه مقابله با این چالشها از طریق ISO/TS 21929-2, Sustainability in building construction – Sustainability indicators – Part 2 به دست آمده که فهرست اصلی جنبه ها و اثرات جهت ارزیابی عملکرد توسعه پایدار فعالیتهای مهندسی عمرانی را ایجاد کرده است. این ویژگی های فنی جدید شامل موارد ذیل است:

•اتخاذ اصول پایداری کلی برای فعالیتهای مهندسی عمرانی

•ایجاد چارچوبی برای تدوین شاخص های پایداری جهت استفاده در ارزیابی اثرات اقتصادی، زیست محیطی و اجتماعی فعالیتهای مهندسی عمرانی   

•ایجاد فهرست اصلی از جنبه ها و اثرات که باید در زمان تدوین سامانه های شاخص های فعالیتهای مهندسی عمرانی مورد توجه قرار گیرند

موضوعات مهم مرتبط با توسعه پایدار بی شمار هستند. مانند به کار گیری منابع انرژی تا کارآفرینی و میراث فرهنگی. به همین علت انتخاب شاخص های مرتبط وابسته به نیازهای گروه های ذی نفع، نهادهای تصمیم گیرنده، فعالیتهای مدنظر و زمینه های محلی آن و همچنین موجود بودن اطلاعات می باشد.

ویژگی های فنی ISO/TS 21929-2 نحوه استفاده از شاخص های توسعه پایدار را با توجه به فعالیتهای مهندسی عمرانی و تنظیم مقررات ایجاد سامانه شاخص ها تشریح می نماید. همچنین رابطه آن با دیگر استانداردها مانند مدیریت محیط زیست ISO 14000، مسئولیت اجتماعی ISO 26000 و توسعه پایدار در ساختمان سازی ISO 15392 را شرح می دهد.

منبع: ایزو

مترجم: سعید حسنی