وقتی دسترسی ناممکن است

Rania Python بیست و نه ساله دختریست که می داند زندگی در دنیایی پر از موانع چگونه است. او که از بدو تولد نابیناست، در مصاحبه ای با مجله ایزوفوکوس از چالش ها و منازعاتش و چگونگی بهره گیری از استانداردها برای بهبود کیفیت زندگی برای خود و دیگران می گوید. این سو و آن سو رفتن برای بسیاری از ما امری بدیهیست. اما برای معلولان گاهی چند پله مانع بزرگی به نظر می آید. به عبارت دیگر، ویژگی هایی که افراد عادی حتی به آنان فکر نیز نمی کنند می توانند، برای افراد "با توانایی متفاوت" مشکلات جدی در برداشته باشند که عمدتاً ناشی از لحاظ نکردن نیازهای گروه اخیر در طراحی این ویژگی هاست.

Rania با درک این مشکلات، همچنان به دنبال مدیریت یک زندگی فعال است. او که با تسلط به زبان های انگلیسی، فرانسه، آلمانی و ایتالیایی به عنوان مترجم کار می کند، با شرکت در رقابت "زیبای معلول" چالش جدیدی را آغاز نمود. رقابت های "زیبای معلول" یک مسابقه سالانه است که با شرکت معلولان در سوئیس برگزار می شود. Rania با شرکت در این رقابت امیدوار است به عنوان سفیری در جهت توانمند سازی افراد ناتوان عمل کند اما مهمتر از همه، او خواهان تغییر دیدگاه عمومی در خصوص معلولان و دادن فرصت هایی برابر به آنان برای موفقیت و تبدیل شدن به یک عضو عادی جامعه، می باشد.

گفتگو با او را می خوانیم:

ایزوفوکوس: برای یک نابینا دسترسی به چه معنی است و وقتی که امکان دسترسی به مکان ها و اشیا را ندارید چه چیزی برایتان آزار دهنده تر است؟

Rania: دسترسی برای من به مفهوم آزادیست. عذاب آورترین کار آنست که به تنهایی نمی توانم به جاهایی که می خوام بروم یا کارهایی را که می خواهم انجام دهم. معمولاً مجبورم از خانواده یا دوستانم بخواهم که همراهم بیایند یا حتی بدتر ناگریز از درخواست کمک از غریبه ها می باشم که واقعاً چالش برانگیز است. یافتن افرادی که مایل به کمک هستند سخت و زمانبر است.

به نظر شما کدام بخش های جامعه از نظر قابلیت دسترسی پیشرفته تر است و چگونه از آنان استفاده می کنید؟

به طور یقین این بخش ها رسانه ها و محاسبات هستند که باید از متخصصان آنان قدردانی کنم. من توانستم تحصیلاتم را ادامه بدهم، می توانم بخوانم، بنویسیم و با اینترنت کار کنم. در واقع اینترنت اطلاعات با ارزشی برایم فراهم می کند. لازم نیست طرز پخت غذاها را اسکن کنم چون دستورالعمل ها در اینترنت 
موجود است.

صنعت گوشی تلفن های هوشمند کمک بسیاری به من کرده است. یک ترکیب گر صدا در گوشی ایفون دسترسی به بسیاری از اپلیکیشن مفید مانند نقشه ها، ساعات حرکت قطارها و غیره را ممکن می سازد.

اما از طرف دیگر در زمینه رفع تبعیض در کار، جامعه فرصت های اندکی را در دسترس قرار داده که جای تاسف دارد. وقتی توانمندی ها یکسانند، هر شخصی باید قادر به یافتن شغل مناسب و بهره گیری از 
توانایی های خود به روشی صحیح باشد.

افراد اغلب از مشکلات و گرفتاری های افراد ناتوان آگاهی ندارند، چگونه می توانیم آنان را به تحمل بیشتر دعوت کنیم.

قبل از هر چیز برخورد طبیعی و عادی با افراد معلول است. بعضی افراد از به کار بردن کلمه "می بینی" در صحبت اجتناب می کنند که باعث خنده من می شود

بخشی از مردم نیاز به آموزش در زمینه چگونگی تعامل با معلولان دارند. آنچه ما نیاز به دانستنش داریم فراتر از کمپین های اطلاع رسانی است. باید گروه های بحث در مدارس و محل کار ایجاد شود تا افراد بتوانند سوالات خود را مطرح و درباره روش "متفاوت"زندگی ما آگاهی یابند. پرسشگری بهترین شیوه دانستن است و به این دلیل کنجکاوی دیگران مادامی که مودب بوده و با من مانند یک کودک رفتار نمی کنند، برایم آزار دهنده نیست.

بی شک افراد نابینا قادر به دیدن نیستند، اما قادرند یک زندگی کامل و پرشور را دنبال نمایند. مشکل، یافتن راه در یک فضای نا آشنا است، خوشبختانه از ۱۷ سالگی یک سگ راهنما دارم که بسیار حامی است. اما اگر مردم مایل به همکاری بیشتری بودند تا زندگی آسانتر می شد.

از کمک کردن دریغ نکنید.

آیا استانداردی را سراغ دارید که به بهبود کیفیت زندگی نابینایان کمک کرده باشد؟

باید بگویم استانداردهای IT. غالبا برای استفاده از یک وب سایت، خرید و عملیات بانکی آنلاین با مشکل مواجهه ام زیرا با سیستم بریل یا ترکیبگر صوتی موبایلم همخوانی ندارند. از آنجایی که هدف فناوری استقلال عمل بیشتر افراد است، به نظر من باید این فناوری ها بدون استثنا در اختیار همه قرار داشته باشد.

اپلیکیشن های GPS از دیگر مواردی هستند که به افراد نابینا کمک می کنند راحت تر حرکت کنند. برای مثال راهنماهای صوتی در مراکز خرید بزرگ و ایستگاه های قطار به ما این امکان را می دهند که از خود محافظت کنیم.

به تنهایی راه رفتن در چنین محیط هایی خود یک موفقیت بزرگ محسوب می شود هر چند شناختن این فضاها بسیار مشکل است.

فروشگاه هایی هستند که اجناس دائماً در آن ها جا به جا شده و جای مشخصی ندارند. اما بهر حال پیشرفت هایی نیز صورت گرفته و بعضی از اپلیکیش های آیفون با اسکن بارکد اجناس محتوای داخل آنان را مشخص می سازد.

چرا تصمیم به شرکت در مسابقه زیبایی معلولان دارید؟ برای یک نابینا "زیبایی" چه مفهومی دارد؟

این رقابت فرصت بی نظیری برای انسجام و هماهنگی بیشتر با کارم ایجاد می کند. در ژوئن ۲۰۱۱ فوق لیسانس مترجمی را اخذ کرده اما هنوز کاری نیافته ام. امیدوارم از این طریق، فرصت یافتن شغلی را به دست آوردم چون واقعاً به مترجمی علاقه مندم و نمی خواهم مهارت هایم را از دست بدهم.

این رقابت ها صرفا محدود به زیبایی نیست بلکه بیشتر به داوطلبان و انگیزه های آنان برای بهتر کردن زندگی برای افراد ناتوان مربوط است و یک راه ارتباطی است تا از طریق آن به جامعه نشان دهیم علیرغم معلولیت مان طرفدار شیک پوشی بوده و در کل ظاهر آراسته برایمان اهمیت دارد. من شخصا به زیبایی ظاهری اهمیت نمی دهم. استعدادها، صداها، رفتار و عقاید برایم الهام برانگیزتر است.

یک فرد زیبا کسی است که قابل احترام، دلنشین و آماده کمک به دیگران باشد و این صفات در بسیاری از مردم وجود دارد.

منبع: سایت ایزو

مترجم: کیواندخت پیرمحمدی