کدهای زبان – استاندارد ISO 639

آیا می دانید استاندارد ISO 639 چیست؟

استاندارد ISO 639،  استانداردی بین المللی برای کدهای زبانی است. هدف از تدوین این استاندارد،ایجاد کدهای شناخته شده بین المللی (بعضاً ۲، ۳ یا ۴ حرفی) برای ارائه زبان ها یا خانواده های زبانی می باشد.

کاربرد ISO 639

این کدها به صورت گسترده ای در رشته های مختلف همچون فهرست بندی کتاب، کتابخانه،سیستم های کامپیوتری شده و ارائه نسخه های زبانی مختلف در وبسایت ها کاربرد دارند.استفاده از کدها به جای استفاده از نام یک زبان مزایای بسیاری دارد، زیرا گروه های مختلف به روش های متفاوتی به زبان ها مراجعه می کنند و دو زبان نامرتبط ممکن است دارای یک اسم یکسان یا شبیه به هم باشند.

استاندارد ISO 639 از شش بخش مختلف تشکیل شده است

·       بخش ۱    ISO 639-1:2002 یک کد دو حرفی ارائه می کند که برای ارائه اغلب زبان های عمده دنیا طراحی شده است.

·      بخش ۲    ISO 639-2-:1998 یک کد سه حرفی ارائه می کند که امکان ترکیب های بیشتری را فراهم کرده و بدین ترتیب می تواند زبان های بیشتری را تحت پوشش خود داشته باشد.

·        بخش ۳  ISO 639-3:2007 یک کد سه حرفی ارائه می کند و هدف آن ارائه کاملترین لیست زبانی ممکن است.

·        بخش ۴  ISO 639-4:2010 اصول کلی کدگذاری زبانی را ارائه کرده و دستورالعمل های استفاده از ISO 639 را معین می سازد

·       بخش ۵   ISO 639-5:2008 یک کد سه حرفی برای زبان های هم خانواده و هم گروه را فراهم می کند (زبان های زنده و منسوخ)

·     بخش ۶     ISO 639-6:2009 یک کد چهار حرفی ارائه می کند که در هنگام نیاز بالقوه برای پوشش دادن تمام زبان ها، زبان های هم خانواده و هم گروه و زبان های گوناگون یک سیستم، مفید است.

مراجع ثبت

کدهای زبانی، لیست های مفتوحی هستند که  می توانند گسترده و تصحیح شوند. مسئولیت نگهداری این استانداردها به سازمان هایی واگذارشده که به عنوان مراجع ثبت شناخته شده اند.

اطلاعات بیشتر در مورد مراجع ثبت این استاندارد در نشانی زیر در دسترس می باشد.

http://www.iso.org/iso/home/standards_development/ list_of_iso_technical_committees/maintenance_agencies.htm#639

 منبع: سایتISO

 مترجم:‌پریسا فقیهی ( ISIRI.org )

ویراستار: کیواندخت پیرمحمدی