استدلال برای استانداردها

بخش دوم:

استدلال برای استانداردها

به رغم مزایای آشکار، مشکلاتی نیز وجود دارد. یکی از موانع استفاده گسترده از این فناوری، نبود چارچوب و استانداردهای حمایت کننده است. رقابت با روش های سنتی برای تولید افزوده دشوار است؛ اگر شرکتی بخواهد در میان هر یک میلیارد قطعه، تنها چند قطعه مرجوعی وجود داشته باشد، مسلما نمی تواند از تولید افزوده استفاده کند. در اینجا است که یک مجموعه استاندارد می تواند سطحی از قابلیت تکثیر را تضمین کند و به تولید کنندگان و صاحبان صنایع اطمینان دهد که فناوری ها، مواد و فرایندهای تولید افزوده به اندازه کافی قابل اعتماد هستند.

اما از کجا باید شروع کرد؟ از دیدگاه یورگ لنتس، رئیس کمیته فنی ISO/TC 261، یکی از چالش های اصلی «دانستن این که کدام کاربرد و قطعه مناسب استانداردسازی تولید افزوده است و انتخاب بر همین اساس» است. حوزه های کاربرد سنتی برای تولید افزوده شامل تطبیق و مونتاژ، الگو برای نمونه سازی و قالب گیری فلزی، کمک های دیداری، آموزش و تحقیق می شود که سبب بهبود ارتباطات، توسعه سریع تر محصول و کاهش خطعات معیوب می شود. اما این موارد، حوزه های استقراریافته ای هستند که لزوماً نیازی به استانداردهای صنعتی ندارند.

به عقیده کلاس بوئیوی، هماهنگ کننده کارگروه WG ۱/ ISO/TC 261 برای فناوری تولید افزوده، بازار برای قطعات کاربردی به ۲۹ درصد و اجزای قالب گیری به ۶/۵ درصد رسیده است. در حالی که قطعات کاربردی همه حوزه ها از هوافضا گرفته تا دندانپزشکی و پزشکی را در بر می گیرد، و این حوزه ها عملکردی خطیر دارند، نیاز روزافزونی به وجود استانداردها برای حمایت از آن ها به وضوح دیده می شود.

همانند هر حوزه ای که استانداردها حضور دارند، فرایند استانداردسازی نیز باید از نیازهای بازار پیروی کند. آب و تابی که نتیجه تبلیغات بود، توجه بسیاری به خود جلب کرد اما این دانش هنوز جوان است؛ با رشد این فناوری، کلیه استانداردهای تدوین شده در این زمینه جای خود را به نوآوری خواهند داد. به گفته لنتس «استانداردهای بین المللی باید شفاف باشند از نگرانی ها بکاهند، اعتماد ببخشند، پذیرش و امنیت ایجاد کند و سبب پیشبرد فناوری در بازار شوند.»

در کنار هم رشد می کنیم

اشتیاق برای استانداردهای تولید افزوده نسبتاً تازه است. از ابتدا مشخص بود که این فناوری ظرفیت بیشتری برای کاربرد در صنعت دارد اما صنایع در بهره گیری از آن کند بودند و تردید داشتند، مگر برای کاربردهای بسیار ویژه و غیرحساس. همین موضوع انگیزه ای برای بحث و گفتگو درباره تدوین استانداردهای تولید افزوده شد. از آنجایی که پیش بینی درباره حمایت بین المللی ممکن نبود، کار به  ASTM سپرده شد که منجر به تشکیل کمیته ASTM/F42 در سال ۲۰۰۹ گردید. همزمان، انجمن مهندسان آلمان (VDI) مشغول تهیه یک مجموعه دستورالعمل بودند که بعدها «فناوری های سریع» نامیده شد. این دستورالعمل ها به تدریج در سال ۲۰۱۱ منجر به تشکیل ISO/TC ۲۶۱ شد که دبیرخانه آن توسط DIN اداره می شود.

به دلیل کوچک بودن جامعه بین المللی تولید افزوده، بسیاری از متخصصانی که برای بررسی پیشنهاد استاندارد دعوت شده بودند، از پیش با ASTM/F42 سروکار داشتند. تأسیس ISO/TC ۲۶۱نگرانی های بسیاری را درباره موازی کاری و یا بدتر از آن، تدوین استانداردهای رقیب، ایجاد کرد. خوشبختانه، آنچه که ممکن بود منشأ نزاع شود، به همکاری ثمربخشی میان دو سازمان و تفاهم نامه همکاری  ASTM/ISO منجر شد.

فرصت ها و محدودیت ها

به رغم نیاز مبرم به استانداردها برای شکل دادن به این صنعت، استانداردسازی تولید افزوده با محدودیت زمانی و کسری بودجه مواجه شد. بوئیوی در این باره می گوید «از آنجایی که تمام امور استانداردسازی بر اساس مشارکت داوطلبانه است، و هیچ بودجه ای به آن اختصاص داده نشده، ما ناچار هستیم تا کار معمول خود را در کنار تدوین استانداردهای تولید افزوده انجام دهیم.

برای حصول اطمینان از این که تولید افزوده به وعده های خود عمل کند، تشکیل شورایی که قابلیت تکثیر را تضمین نماید، ضروری می باشد. در این میان، هر روز بر تعداد سازمان هایی که به تدوین استانداردهای مختص خود اقدام می کنند، افزوده می شود و بدین ترتیب استانداردهای رقیب بسیاری در بازار به وجود خواهد آمد. به باور بوئیوی، متخصصانی که در پروژه و همکاری می کنند، از بالاترین سطح تخصص در دنیا برخوردار هستند و این خطر وجود دارد که استانداردهای خارج از این مجموعه، تنها از رشد این فناوری جلوگیری کنند.

در افق

به رغم سردرگمی فعلی، برنامه ای نیز وجود دارد و در این برنامه اولویت به واژگان و اصول کلی داده شده است که زمینه تدوین استانداردهای بعدی را فراهم می سازد. استفاده از استاندارد واژگان تولید افزوده در یک پایگاه داده سبب یکپارچگی این صنعت در آینده خواهد شد.

آنچه روزی علمی-تخیلی نامیده می شد – توانایی تولید هر شی دلخواه – به زودی به حقیقت می پیوندد. این فناوری، تولید قطعاتی را ممکن می سازد که در گذشته ممکن نبوده و امکانات بی پایانی برای نوآوری به وجود می آورد. بنابراین گرچه به سختی می توان گفت که این فناوری ما را به کجا می برد، می دانیم که آینده سه بعدی درخشانی داریم.

مترجم: مریم صالحی 

منبع: سایت ایزو