استانداردهای ایزو برای داشتن فضا و جوی ایمن و پاک تر

ماهواره ­های از کار افتاده، پایه­ های موشک هایی که دیگر استفاده نمی­شوند، پیچ ها و مهره ها –  فضای بیرونی جو زمین مملو از اشیایی است که به دور زمین در حال گردش هستند. در مجموع نزدیک به ۳۴۰۰۰ شئی بزرگتر از ۱۰ سانتی­متر دستکم برای یک بار توسط رادارها و تلسکوپ ها رصد شده اند. این اشیای در حال گردش خطر آفرین هستند زیرا می توانند عامل ایجاد برخورد در فضای بیرونی جو و نیز بر روی زمین باشند. کارشناسان بیش از پیش خواستار انجام اقداماتی جهت کاهش میزان زباله های فضایی و تضمین ایمنی فعالیت های فضایی آینده هستند. در میان این فعالیت ها چند استاندارد بین المللی ایزو مانند ISO 24113 با تمرکز بر الزامات کاهش زباله­های فضایی وجود دارد.

جلوگیری از انباشت زباله ­های فضایی با استانداردهای ایزو

هدف استاندارد ISO 24113 تضمین طراحی، کارکرد و اسقاط سفینه های فضایی، ادوات پرتاب و مراحل استقرار در مدار به منظور جلوگیری از تولید زباله در طول عمر مداری آنها است. این استاندارد از مجموعه استانداردهایی است که از رها سازی اشیاء حین کارکرد عادی و شکستگی های تصادفی جلوگیری می کند و تضمین می نماید که در وضعیت بحرانی و پر خطر مراحل گردش مداری، فضا پیما مدار ثابت پایین زمین را ترک نماید.

جلوگیری از برخورد   

سایر استانداردهای مربوط به جلوگیری از بروز خرابی های ناشی از تصادف و برخورد، مانند استاندارد ISO 11227: 2012؛ شامل یک روش آزمون هستند که با توجه به نوع مواد به کار رفته در ساخت لایه بیرونی فضا پیما، جزییات اتفاقات پس از برخورد فضا پیما با زباله های فضایی را تشریح می­کند. چند استاندارد دیگر نیز در دست تدوین هستند مانند استاندارد ISO 16158 که مربوط به جلوگیری از وقوع برخورد با استفاده از پیام های اطلاعاتی است و استاندارد ISO 16126 که قابلیت حفظ و بقا در برابر برخورد ریز زباله ها و شهاب سنگ ها را ارزیابی می کند. دیگر موضوعات در دست تدوین عبارتند از استانداردسازی زباله های فضایی و الگوهای زیست محیطی طبیعی (ISO 14200)، طراحی و دستورالعمل کارکرد فضاپیما در محیط های مملو از زباله های فضایی(ISO 18146).

منبع: سایت ایزو

مترجم: سعید حسنی(isiri.org)